Ik ontdek een boek van Bhagwan in m'n vader's bibliotheek,de indiase goeroe van m'n biologieleraar.Deze spirituele meester wist als professor in de filosofie op éénentwintigjarige leeftijd de ultieme verlichting te bereiken,en een grote groep geïnteresseerden achter zich te scharen.Hij verkondigde,in een notedop,de leer van Zorba de Boedha.Leef als een Zorba,intens,wereldwijs,extatisch genietend van alles wat er op je weg komt,maar tevens met de sereniteit en stilte van een Boedha.
Ik lees "De tien stieren van zen" gretig uit,en begin aan het volgende boek van de man,en nog één,en zo verder,er komt geen einde aan m'n leeshonger.Ik absorbeer elke letter,herkauw elke frase en zin,verslind z'n boeken bladzij na bladzij.Ik raak ontembaar besmet door deze vreemde,mooie en intrigerende man uit het verre oosten.Deze heilige clown,deze oneerbiedige saint,king of rock'n meditation.Ik raak ontembaar besmet en bezeten,en er is geen weg meer terug,het lijkt m'n laatste gok...
"Seks en ontucht",zegt m'n vader als hij m'n onstuitbare interesse opmerkt,"een tantrameester van het linkse pad,bah!"
Bhagwan weet me meer en meer te bekoren,zijn woorden klinken als muziek,z'n lokroep is niet tegen te houden,het is een onbegrijpelijke maar intens platonische liefdesverhouding.Ik besluit om sannyassin te worden,discipel.Ik krijg een brief thuis met m'n nieuwe naam: Swami Anutosh Kuteer;meneer tevreden thuis.Ik begrijp onmiddellijk m'n eeuwige onrust. Ik maak een overlijdensbericht van mezelf een jaag er familie en vrienden de stuipen mee op het lijf.Onmiddellijk daarna stuur ik ze een geboortekaartje met opschrift:"Met vreugde in ons hart melden wij u de geboorte van Swami Anutosh Kuteer. Hij werd geboren in het licht van een levende meester. Ik lees nog meer Bhagwan en drink z'n woorden als nectar,ik start ook met wekelijkse sessies ritmisch primitief dansen en groepsrebirthing,mijn galblaasontsteking geneest.Het autistisch bolwerk raakt ondermijnd,en begint scheuren en barsten te vertonen.Mijn surrealistisch impressionisme transformeert in abstract expressionisme.M'n leraar op de tekenacademie groepeert de andere leerlingen rondom mij,"zie je hoe deze jongen tekent,hij tekent met heel z'n lichaam,hij heeft het heilige vuur",ik schaam me te pletter.Ik verlaat het ouderlijk huis en ga op mezelf wonen.De verrotte navelstreng wordt voor eens en altijd doorgeknipt. Mijn geboorte is compleet.M'n goeie vriend Steven geeft me een tekening cadeau:"out of the tomb,into life".
Egmond aan Zee,1991
"Nou,en als u hier gewoon de weg afloopt dan ziet u vanzelf het gebouw wel."Ik bedank de vriendelijke hollandse buschauffeur en zeul m'n zware sporttas down the yellow bricked road to Bhagwanwonderland.Het is verdraait warm,en het zweet lekt van m'n hoofd.
Inhoud sporttas:
-twaalf rode t-shirts
-tien rode onderbroeken
-vier rode joggingbroeken
-vier rode sweaters
-tien paar rode sokken
-vier rode marcellekes
-een familiepak condooms uit de zwitserse apotheek, van de allerbeste kwaliteit zei de niet onknappe apothekeres met een knipoog die ik niet eens opmerkte.
Waarom deze rode outfits:om mij duidelijk als Bhagwanadept te distanciëren van de rest van de grijze bewolking,dit was doelbewust mijn jeugdbeweging,en bewegen deed ze!
Waarom het familiepak condooms: omdat ik die hier voor het eerst ging gebruiken,niet dat ik die daarvoor nooit gebruikte,nee,ik bedoel,daar was gewoon geen reden voor.
Ik was net 21 geworden,en had mijn grond nog nooit verlaten. Ik bedoel,ik was nog nooit van mijn grond geweest,ik had nog nooit geneukt,gepoept,gewipt,gesekst,gevost,gefucked,geshagged,gevreeën,laat staan de liefde bedreven.En dat was me allemaal teveel geworden.Uit grote frustratie heb ik m'n verzameling boekskes met een luide brul het raam uit gekeild en een besluit genomen,het gaat er nu van komen! Dit besluit kwam er mee door Frank.Frank was mijn mentor,vervangouder en bron van inspiratie. Frank was tevens welbespraakt,charmant,ad-rem,heldervoelend en topverkoper van toyotawagens in het jaar des heren 1987. Frank was ook een sannyassin.Frank heeft in de grote ranchcommune in Oregon VS gewoond,en daar heeft hij van heel zijn leven nog nooit zo hard moeten werken,zei hij rokend vanuit z'n zetel met een glimlach. Frank bedacht,toen hij nog eens op de leverreflexpunten van mijn voetzolen duwde,en ik het uitbrulde van de pijn en frustratie,"Maarten,nu is het genoeg". "Ofwel ga je maar een keer naar de Humaniversity in Holland,of ik neem je mee naar de hoeren." Het was 1991,we zaten nog in het aidstijdperk en die hoeren zag ik niet zitten.Dan maar naar de propere commune met hun veilige seksregels:
1.)gebruik altijd een condoom (lastig)
2.)geen oraal of anaal contact (wel heel erg jammer)
3.)gebruik latex handschoenen voor handmatige stimulatie (hmm,like latex!)
Egmond aan zee. The place to be voor elke trouwe Bhagwanadept.Het hollandse walhalla van dynamische meditatie,oerschreeuwtherapieën en tantrische seks.Dat laatste overtuigde me,al had ik best wel affiniteit met wat spiritueel aroma.Hier stond ik dan,op de drempel van het "land der belofte".Het gebouw waar "The Humaniversity"huisde,had ooit nog gediend als kostschool,nu was dit de bakermat waar "de nieuwe mens" geboren werd.Het stond middenin het hollandse duinlandschap,en werd ingepalmt door slecht engels sprekend volk uit alle uithoeken van de wereld in alle tinten van rood en oranje,die op commando in elkaars armen en ogen verzonken en verdronken in eeuwigdurende love and gratitude.Ik liep het pad op naar de hoofdingang,doorheen de rode chaos.Ik stond een goed kwartier in de grote lobby alles een beetje te bekijken,tot ik door een swami,een mannelijke adept ,werd opgemerkt.Hi,are you coming for the group? Ik kwam voor "the tourist program",en dat vertelde ik hem ook."Oh yeah man,you're going to be a tourist ay,that's great!"Dit toeristenprogramma was een intensief veertiendaags residentieel therapie-en meditatieprogramma. Na een intakegesprek met twee gediplomeerde Bhagwantherapeuten over mijn levensloop,de lice check en de verplichte aidstest kreeg ik ter vervolmaking een badge opgespeld met "not Yet" en een vijf minuten durende "hug"."Notta yetta",zoals de italianen hier zeggen,betekent dat je pas mag "daten" als de uitslag van je aidstest gekend en negatief is."You've got great energy",zei de felbebaarde Italiaanse devoot toen hij me weer liet gaan. "Thanks,you too",antwoorde ik om ook maar iets te zeggen."Have a good time man,enjoy." "You're going to the wardrope now for a new outfit."Een lange scherpe duitse Ma,een vrouwelijke volgelinge,nam me mee doorheen een drukke massa.Sommigen leken"blissed out"met extatische blik,weer andere zaten diep in hun emotioneel proces,en we kayakten ons een weg door een zee van emphatie en understanding.Door de luidsprekers weergalmde de stalen zingende glimlach van Whitney Houston,"I will always love you"."This is tze wardrope",zei de duitse ,en liet me dan weer achter met een oostenrijker."Who are you going tzoe bie",vroeg hij met felblauwe ogen."I have to be Urbanus from anus.""Who tze hell iz urbanuz from anoez",vroeg hij schaterlachend."A flemish comedian",zei ik,en dat bleek al snel te werken, want de oostenrijker kwam niet meer bij."Who are you going to be",vroeg ik." I have to be Indiana Jones, I am to much busy with my ensurements, I am afraid of adventure.""All right", zei ik aanmoedigend ,ik zag hem in een flits met hoed en pistolen,tatatataaa! Even later stond ik daar getooit met een te korte lange broek en hawaihemdje, petje op m'n hoofd en klaar was urbain, Ik kon de rest van de tourists vervoegen. Zo was er ook nog een moeder theresa, Hitler, Mussolinni,The bitch,the bagger, Indiana Jones en princes Margaret. Uit het therapeutisch gesprek krijg je een personage, welke je dag en nacht bent, ik benadruk nacht, omdat je weinig slaap krijgt, het feest gaat gewoon altijd maar door. Je krijgt dan ook nog eens "personal assignments" tussen de groepsstructuur door welke plots kan veranderen. Als "tourist" ben je één van de deelnemers van een residentieel programma. Je hebt hier ook nog stafleden, therapeuten, studenten, weekendgangers en natuurlijk het opperhoofd van deze spiritual gangsters zoals ze zich plachten te noemen,Veeresh. Cool als een samoerai, hoogst empatisch, your eternal bloodbrother in good and in bad,ex drugadict uit the Bronx, portoricaan met een onbetwist leiderschap, devoot aan z'n meester Bhagwan.
In het therapeutisch onderonsje vond men mij veel te ernstig". No wonder you can't get any date", zeiden ze,"you have to get rid of your seriousness,loosen up a little",en zo werd ik getooid als "flemish comedian"."Tonight at dinner,you're going to amuse us all",was m'n eerste assignment.Net toen ik hierover wou zitten nadenken stormde er een Nederlands staflid binnen,"tourists,over 10 minutes in the ping pong room, de sessiezaal, for a "flushing"". Dan maar m'n plunje weer uit, joggingbroekske aan en tien minuten later zit ik daar met 60 andere devotees de longen uit m'n lijf te brullen. Een "flushing" is een zware mentale en emotionele zuivering afkomstig uit de drugverslaafdentherapie. Je zit samen met een partner in je armen en krijgt een sleutelzin opgegeven die je keihard een halfuur of langer uitschreeuwt, in dit geval was dat" I don't want to".Daar ga je dan eindeloos op improviseren tot je uitgeflushed bent, radicaal,maar effectief! Na een half uur loop ik half high door de lange gangen van de communne. Alles tintelt. Ik voel me fantastisch, nee, ongelooflijk.Opgehoopte frustraties van de afgelopen 21 jaar heb ik er eindelijk eens kunnen uitkotsen. De opluchting is ultiem, ik heb alleen geen stem meer over. De komende dagen zou ik dit nog meermaals herhalen, schreeuwen,snotteren,huilen,kotsen,lachen als een gestoorde, krijsen op verschillende manieren afgewisseld met meditatievormen, strandwandelingen, dansen,lekker eten, theatrale structuren en meehelpen in de commune. Lichaamsgerichte humanistische therapie, gefocussed op persoonlijke groei, werd in de sixties ontwikkeld aan de westkust van de VS en vind hedentendage z'n weg in de selfemprovementsector.
Dag drie heb ik een gesprek met the therapists."How are you doing Urbanus? "Well,fine,"stamel ik."Hmm,are you dating yet?""Not yet",zeg ik."That's no argument" onderbreken ze me en gelijk hebben ze. M'n badge ben ik al een tijdje kwijt, en m'n aidstest was uiteraard negatief. "How come you haven't got any dates yet,I mean,that's why you're here,right? "Ik zwijg in stilte."You look a bit shaggy" (geen wonder in dit idiote plunje). "We want you to dress up nice,get rid of this "urbanuslook", you're doing that all right. From now on you're John Travolta,you can borrow some stuff from Deva Paritosh here,and tonight you're going to have three dates with three different woman.""Tomorrow we want a full report,if you don't succeed you can take your suitcase and leave,you get a refund of your money,but we want you to change your behaviour.""Yeah,okay," stamel ik, ik slik en voel m'n speeksel zeer traag zakken door m'n slokdarm dieper en dieper richting maag die spontane angstspasmen vertoont en signalen geeft richting darmkanaal welke uitmonden in heftige krampen. Na een viereneenhalve minuut durende hug laten ze me weer gaan en ik ren richting toilet waar ik mezelf ontlaad en beraad. Drie dates op één nacht?! Shiiiiiet!
(wordt vervolgt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten