Mechelen,1975.
Het Regent.Het is april.
Mam staat in de keuken.De resten aan het wegwerken van de zondags gebraden kip.Met rijst.En appelmoes.De keuken is vettig en ranzig en de geur van de kip lijkt er vereeuwigd."Ik weet nog vaak, dat kleine Sjaak,groot in't kattekwaad",zingt ze met de radio van de "distributie" mee.Pappie heeft er een luidspreker aan verbonden,en de klank is fantastisch,vindt hij zelf."Hè,die kraan zit weer helemaal los",zegt ze met haar angora rok, en die is lekker zacht!Ik heb me met een jommekesboek gesetteld aan m'n tafeltje bij het raam met een glaasje spa citroen. Pappie komt binnen."Zeg manneke gaat ge mee we zullen eens een filmpje draaien se."Ik hol achter pappie aan doorheen de tuin met het natte gras tot aan de garage achterin.Dit is het "laboratorium".Maar ook de geheime plek waar de filmprojector staat die uit de bioscoop van m'n grootouders komt. Pappie draait de sleutel om.
Een geur van ontsmettingsmiddel en vochtige muren.Spinnewebben in de hoek.Een stoffige,vieze vloer,schabben met glazen potten met allerlei chemicaliën,zwaar over datum.Apparaten met losse bedradingen,knoppen en transistoren,beeldschermen die ooit van goed nieuws,maar ook van tumoren getuigden,reageerbuizen zonder baby's en kolven naar m'n vader's hand.Dit moet het smerigste privélaboratorium zijn op aard.Een laboratorium waar experimenten nooit een begin krijgen maar altijd voleindigen op een doordeweekse sisser.
Links in de hoek,stapels verroeste blikken dozen met filmfragmenten waaronder:
- de slotscene uit "Gejaagd door de wind",met een norse Scarlet O 'Harra die de deur uitloopt
-een fragment van de Marx brothers uit "Duck soup",waarbij Harpo z'n tatoos laat zien aan Groucho
-Romy Sneider in een trouwscène uit "Sissy"
-Danny Kay in een sportwagenscène uit "Knock on wood"
-Louis Mariano die "Rossignol" zingt uit "Le chanteur de mexico"
Pappie schakelt de electriciteit in met een zware hendel,zo eentje die ze gebruiken om een elektrische stoel te voorzien van genoeg voltage.Het tl-gebuisde licht weerkaatst medogenloos op menig aluminiumoppervlak. Een wit-blauwachtig schijnsel doorklieft de garage en doorboort het laboratoriumuniversum met z'n allomvernietigende antigezelligheidsstraal.De projector wordt piepend uit z'n hoek gerold.Lenzen worden opgepoetst,tandwielen geolied en rubberen aandrijfriemen aangespannen.Het filmritueel wordt grondig voorbereid,alsof de filmgoden gunstig gestemd dienen te worden.Het koperen filmgevaarte zit ingebouwd in een schamele houten kast, om het lawaai te beperken.Aangezien de "klanklezer" het al jaren begeven heeft,weerklinkt er bij het aanschouwen van de beelden een luid geratel van de film die door de projector heen loopt,een beetje zoals een vooroorlogse mitraillette.Na vijf minuten kom je in een soort van trance,en ben je volkomen ontvankelijk om de geprojecteerde beelden in je op te nemen en ze nooit meer los te laten. Dan wordt de filmspoel op het apparaat gezet en door de tandradaren van het apparaat geleid.Aan de muur hangt een klein scheef geïmproviseerd scherm. "Pak een stoel manneke",zegt pappie.Het is hier fris,maar de projectorlamp produceerd toch enige warmte.
De lichten gaan uit.Het geratel weerklinkt.Mijn hoofd gaat open. Ik ontvang.
Dit maal,voor de zoveelste maal,het fragment uit de Disneyfilm "The sword in the stone",waarbij Merlijn de borden zichzelf laat wassen. Jaren later,als ik besef dat mijn afwas na drie weken het vertikt om zichzelf schoon te maken,zal ik weer terugdenken aan dit fragment.De snelheid waarmee de film doorheen de projector loopt is net iets te traag,wat de filmbeelden een beetje haperend houterig effect opleverd.De ruimte tussen twee beelden wordt zichtbaar.Vacuum.Ik geniet van deze momenten.Het filmmonster verteerd onder luid tandwielgeknars het fragment,en het bekomt me weer eens zo goed.Een moment van intimiteit met m'n pappie,ze zijn zeldzaam.In deze vochtige,koude,stinkende keet ontwikkeld zich een moment van samenzijn tussen vader en zoon.Onuitgeproken,maar aanwezig:Cinema Paradiso!Meters cellulose brengt ons op dat moment even samen,duurtijd van het filmfragment.Daarom dat ik later "op de divan"beken dat mijn relatie met m'n vader louter "fragmentarisch"is.
Langzaam loopt de filmspoel af.Kletter kletter,t'is gedaan."Nog is pappie!" Ik krijg er geen genoeg van.
Als ik weer de tuin instap is die veranderd.Het licht is anders,de kleuren zijn anders.De tuin lijkt niet meer echt.Daarbinnen was echt.Ik en m'n pappie.De tuinnatuur is slechts een vale plek,een schijnrealiteit.Vogels lijken mechanisch aangedreven kwetteraars,de appelbomen van karton.
Liefde is realiteit.De enige.De vorm waarin ze plaatsvindt is bepalend voor wat we voor echt aannemen en wat niet.Voor eens en altijd.
Ik mis onze fragmenten.
zondag 24 oktober 2010
woensdag 6 oktober 2010
Seks,sekte en tulpebollen:deel 3.
Ik loop met Clara Cruz in m'n "John Travolta outfit" de trap af naar de Boozeria. Dat is de witgekalkte drank- en dansgelegenheid in de kelders van de commune.Mensen dansen extatisch en uitbundig op het kleine dansvloertje,af en toe klinkt er een enthousiaste schreeuw,al woonden ze Phil Collins "live" bij.Door de speakers klinkt the man himself dan ook een beetje potsierlijk,"su-su- sudio,wohohow..."gevolgd door "the road to nowhere",een klassieker hier, want nu stroomt de tien vierkante meter dansgelegenheid echt wel over van de explosieve danskriebels. Ik dans met Clara from Brazil,en zij met mij.Tot nu toe gaat alles goed.Om 10 uur komt Veeresh de keet binnen,en zet zich met Samadhi,medeoprichter van de "Humaniversity" aan den toog.Samen relaxend en nippend van een coctail met passende naam,"the laughing boedha". Aan de muur hangen mooie foto's van Bhagwan. Bhagwan wuivend vanuit z'n chalet.Bhagwan in z'n stoel.Bhagwan in z'n rolls royce. Bhagwan met een cowboyhoed op,namasteënd met een grijns tot achter z'n oren.Ik ben verslingerd aan deze man,vraag me niet waarom.Ik kan lange tijd zwijmelend naar z'n foto kijken als een verliefde bakvis naar z'n joepie-idool.Ik grijp even spontaan naar m'n mala,m'n kralenketting met z'n beeltenis.
"Hey",hoor ik plots,"da's lang geleden!"" Ik draai me om en daar staat hij dan,mr.Shaffy,swami Ramses noemen ze hem hier."The king has entered the building."Een dozijn enthousiastelingen vliegen naar hem toe en hij doet met luide stem z'n kliniekverhaal.Hij overstijgt zelfs op dat moment Mel en Kim met hun "respectable".Stiften in de aanslag word Ramses z'n gips overkliederd met lofbetuigingen en complimenten."When I lived in the Broncx,I knew a guy like you",zegt Veeresh tegen hem,"you're a real Zoba man,come here",en ze huggen als "bloodbrothers". Ramses krijgt wijn,wij zijn verhaal.Hij wordt zijn verhaal."Ja en dan steek ik de straat over en hieperdepiep ik ben de klos".Z'n been zit volledig in het gips."Nurse Ellen was zo een enig mens,een echte darling,ze smokkelde jagermeister voor me binnen onder haar oksels moet je weten en ze had van die leuke vetrolletjes".Hij imiteert haar manier van lopen,iedereen ligt dubbel."He's realy a nice man",zegt Clara,en ik beaam.
Enkele nummers later komt Ramses met kruk en been aangehinkeld op "This what it sounds like,when doves cry..."
"Nou nou",zegt hij, me even schalks aankijkend,"wat ben jij een mooie prijspoes."Ik denk dat ik op dat moment zo rood aanloop als de outfits rondom me. Hij draagt een roodpaars hemd dat open staat tot z'n navel.Zweet drupt van z'n voorhoofd.Z'n ogen kijken wild en begerig,ik weet even echt niet hoe ik moet reageren."Kom",zegt hij en pakt m'n hand,"we dansen een polka",en hij sleurt me achter zich aan de dansvloer op."Woehoew",schreewt Clara,"dance sweety!" Ramses slooft zich uit en we dansen als clowns,beschonken,onbeschaamd,vrij van ons verleden,we dansen ons weg van wat is geweest,alleen dit moment rest ons nog,Laylalalaylala zingt hij mee met de muziek.Zijn alomtegenwoordig bohemerschap besmet mij als een hardnekkig gelukszalig virus. "Leven",zegt hij,"daarom zijn we hier"."Ja",zeg ik,en knoop z'n boodschap in m'n oren.
Wat later zit ik met Clara te bekomen van de shaffywervelwind.zij vertelt me over de commune in Munchen waar ze woont,"if you like you can come to visit me,zegt ze zeer uitnodigend".
Wat later lopen we de trap weer op richting slaapzaal.Het is er donker en stil. In een verre uithoek ligt er een man wat muziek te luisteren uit een klein luidsprekertje dat hij op z'n walkman heeft aangesloten.Dit is nog het tijdperk van de casettebandjes.We settelen ons op mijn matrasje,ik hou m'n familiepak bij de hand. Ik ben aardig zenuwachtig.We huggen.Ik kom wat tot rust."Shall we undress",fluistert ze zachtjes.Dan liggen we daar.Ik geniet van haar zachte,koele huid.Onze lichamen komen langzaam in beweging,gefluister,een zucht,een streling,sofly and smooth...Ze komt op mij zitten en ik streel haar alom.Ik weet met m'n passie nog niet zo'n blijf.Ze stuurt m'n handen genadeloos over haar lichaam.Dit duurt een poosje,een spel zonder uitgesproken regels,geen winnaars,geen verliezers,alleen een mateloze stroom van stuurloze,en toch doelgerichte liefkozingen.Ze kronkelt zich wulps over me heen.
je bodyshop de brazil
vibreert m'n jongensmaagdenvlies
vruchten splijten open
de sapstroom neemt toe
orinoco flowflow
tongen alom en om
benen armen armen benen
buikstreek beeft
mijn oog in jouw oog
mangobodybutter
vingers verstrengelen
in een gebed van passie
het regenwoud regent een oeroude schreeuw
macumbababy
de yab yum boedha's lachen ons toe
vanuit champagneschuimende wolken
en bubbelende bodhisatvas met halve cocosnoten
prevelen
een gebed van sekssssssssscccccccccssssschuim
schaamteloos
voor altijd
en eeuwig
in jouw...............................................................
huhh.
We liggen in elkaars armen.Nog uithijgend,bezweet en bevredigd.Uit de verre uithoek van de zaal weerklinkt dan plots zachtjes de stem van Kate Bush uit het speakertje.De intimiteit is nu volkomen."Hoooo,he's here again",zingt ze zalig"the man with the child in his eyes".Zo blijven we lang,heel lang liggen.Babooshka houd ons in een liefdesklem.
De volgende ochtend zit ik bij "the therapists" op de bank."Great Kuteer,we're so proud.You really succeeded man."Ze nemen me op hun schouders en ik krijg een kleine triomftocht door de kamer. Ik mag blijven en Clara zowiezo.Serotonine suist door m'n aders."We notice you're in love with this wonderful girl,that's great,but please do not forget that she is not the only woman in this commune.""Keep yourself open,stay with your feet on the ground,don't space out,keep connected with us,okay?"
"Hmm,hmm"mompel ik,en denk aan Clara.
"Huhh!"
"Hey",hoor ik plots,"da's lang geleden!"" Ik draai me om en daar staat hij dan,mr.Shaffy,swami Ramses noemen ze hem hier."The king has entered the building."Een dozijn enthousiastelingen vliegen naar hem toe en hij doet met luide stem z'n kliniekverhaal.Hij overstijgt zelfs op dat moment Mel en Kim met hun "respectable".Stiften in de aanslag word Ramses z'n gips overkliederd met lofbetuigingen en complimenten."When I lived in the Broncx,I knew a guy like you",zegt Veeresh tegen hem,"you're a real Zoba man,come here",en ze huggen als "bloodbrothers". Ramses krijgt wijn,wij zijn verhaal.Hij wordt zijn verhaal."Ja en dan steek ik de straat over en hieperdepiep ik ben de klos".Z'n been zit volledig in het gips."Nurse Ellen was zo een enig mens,een echte darling,ze smokkelde jagermeister voor me binnen onder haar oksels moet je weten en ze had van die leuke vetrolletjes".Hij imiteert haar manier van lopen,iedereen ligt dubbel."He's realy a nice man",zegt Clara,en ik beaam.
Enkele nummers later komt Ramses met kruk en been aangehinkeld op "This what it sounds like,when doves cry..."
"Nou nou",zegt hij, me even schalks aankijkend,"wat ben jij een mooie prijspoes."Ik denk dat ik op dat moment zo rood aanloop als de outfits rondom me. Hij draagt een roodpaars hemd dat open staat tot z'n navel.Zweet drupt van z'n voorhoofd.Z'n ogen kijken wild en begerig,ik weet even echt niet hoe ik moet reageren."Kom",zegt hij en pakt m'n hand,"we dansen een polka",en hij sleurt me achter zich aan de dansvloer op."Woehoew",schreewt Clara,"dance sweety!" Ramses slooft zich uit en we dansen als clowns,beschonken,onbeschaamd,vrij van ons verleden,we dansen ons weg van wat is geweest,alleen dit moment rest ons nog,Laylalalaylala zingt hij mee met de muziek.Zijn alomtegenwoordig bohemerschap besmet mij als een hardnekkig gelukszalig virus. "Leven",zegt hij,"daarom zijn we hier"."Ja",zeg ik,en knoop z'n boodschap in m'n oren.
Wat later zit ik met Clara te bekomen van de shaffywervelwind.zij vertelt me over de commune in Munchen waar ze woont,"if you like you can come to visit me,zegt ze zeer uitnodigend".
Wat later lopen we de trap weer op richting slaapzaal.Het is er donker en stil. In een verre uithoek ligt er een man wat muziek te luisteren uit een klein luidsprekertje dat hij op z'n walkman heeft aangesloten.Dit is nog het tijdperk van de casettebandjes.We settelen ons op mijn matrasje,ik hou m'n familiepak bij de hand. Ik ben aardig zenuwachtig.We huggen.Ik kom wat tot rust."Shall we undress",fluistert ze zachtjes.Dan liggen we daar.Ik geniet van haar zachte,koele huid.Onze lichamen komen langzaam in beweging,gefluister,een zucht,een streling,sofly and smooth...Ze komt op mij zitten en ik streel haar alom.Ik weet met m'n passie nog niet zo'n blijf.Ze stuurt m'n handen genadeloos over haar lichaam.Dit duurt een poosje,een spel zonder uitgesproken regels,geen winnaars,geen verliezers,alleen een mateloze stroom van stuurloze,en toch doelgerichte liefkozingen.Ze kronkelt zich wulps over me heen.
je bodyshop de brazil
vibreert m'n jongensmaagdenvlies
vruchten splijten open
de sapstroom neemt toe
orinoco flowflow
tongen alom en om
benen armen armen benen
buikstreek beeft
mijn oog in jouw oog
mangobodybutter
vingers verstrengelen
in een gebed van passie
het regenwoud regent een oeroude schreeuw
macumbababy
de yab yum boedha's lachen ons toe
vanuit champagneschuimende wolken
en bubbelende bodhisatvas met halve cocosnoten
prevelen
een gebed van sekssssssssscccccccccssssschuim
schaamteloos
voor altijd
en eeuwig
in jouw...............................................................
huhh.
We liggen in elkaars armen.Nog uithijgend,bezweet en bevredigd.Uit de verre uithoek van de zaal weerklinkt dan plots zachtjes de stem van Kate Bush uit het speakertje.De intimiteit is nu volkomen."Hoooo,he's here again",zingt ze zalig"the man with the child in his eyes".Zo blijven we lang,heel lang liggen.Babooshka houd ons in een liefdesklem.
De volgende ochtend zit ik bij "the therapists" op de bank."Great Kuteer,we're so proud.You really succeeded man."Ze nemen me op hun schouders en ik krijg een kleine triomftocht door de kamer. Ik mag blijven en Clara zowiezo.Serotonine suist door m'n aders."We notice you're in love with this wonderful girl,that's great,but please do not forget that she is not the only woman in this commune.""Keep yourself open,stay with your feet on the ground,don't space out,keep connected with us,okay?"
"Hmm,hmm"mompel ik,en denk aan Clara.
"Huhh!"
dinsdag 5 oktober 2010
Seks,sekte en tulpebollen:deel 2.
Ik hijs mezelf in een wit maffiapak van de een of andere swami.Dit gaat er echt wel over.Ikke als John Travolta? Ik kan niet "samen dansen" en heb er ook de look niet voor.Laat staan enig effect op de meiden.Hoe gaat dit idiote witte pak me vannacht drie dates bezorgen?Net op dat moment komt er een best wel leuk uitziende jonge blonde duitse naar me toe met wat piekerig ,stug,frank blond haar dat zo'n beetje naar alle kanten gaat.Haar stem is lichtjes hees,met dat typische duitse accent,best wel seksy. "Wooow,you look really great man,you're hot!" Ze kijkt me recht in de ogen en krijgt kuiltjes in de wangen als ze lacht.Ze komt nu echt wel vervaarlijk dicht en mijn ellebogen beginnen te knikken."Let's hug",zegt ze met zwoele stem,en even later zijn we verzonken in een omhelzing.
Nu kan Je zeggen wat je wilt van de "Bhagwanezen",maar in "huggen" zijn ze expert!
Huggingles:
1.)zorg voor volledig lichaamscontact,d.w.z.borst EN buikgedeelte
2.)omhels elkaar stevig,maar tactvol
3.)zak lichtjes door je knieën,ontspan
4.)adem diep in de buik,let op je eigen ritme en dat van de ander
5.)adem uit door je mond,en maak een zacht geluid;aaah...hmm...
6.)neem je tijd
7.)sluit af en bedank
Sommige "students" of "tourists" kregen de opdracht om letterlijk honderden mensen op enkele dagen te huggen. Ze liepen rond met een bord rond hun nek,I need 300,500,700 hugs.Veeresh wou ons een overdosis "love and affection" laten gewaarworden,en dat werkte. Je voelde jezelf langzaam smelten. Tijdens de afwas,de poets,voor en na de meditaties,in de "Boozeria" riep een staflid regelmatig"huggingbreak",en daar ging je dan. Zalig.Verslavend.Eenvoudig wonderlijk.Je let ook niet meer op details die je anders zouden afschrikken om iemand te benaderen. Hmm,die heeft een rare neus, vreemde stem, gekke manier van lopen,vieze adem,lelijk haar,enz...Je gebruikte elkaar als "device", you became"brothers and sisters":partying,hugging,loving,meditating,working,sharing,...
Al dus,ik vroeg aan de duitse vrouw of ze met me wilde daten,en "she liked that".Ik was even perplex over het gemak van een afspraak,tot seks uiteraard.Nooit gedacht dat het zo eenvoudig kon zijn. We spraken af om middernacht in de "sleepingroom".Dit was een grote zaal waar ieder een matrasje had liggen,geen privacy dus,maar daar zat ik eigenlijk niet mee.Het gebeurde de afgelopen dagen regelmatig dat er koppels zuchtend naast je oor klaar kwamen,ach,alles went zeggen ze,ook op je eenentwintigste...
Het was vrijdag,en die avond startte er twee nieuwe weekendworkshops."The authority workshop",waarin je werd geconfronteerd hoe je met "autoriteit" omging en de "pleasure awareness marathon"die je bewust zou maken van je eigen "genotsgrens".Aangezien er voor het autoritaire gedeelte slechts zes inschrijvingen waren,en voor de andere zeventien,sloegen ze de twee tesamen in "The pleasure awareness authority marathon" Die klonk en was veelbelovend!
Ik hoorde dat die avond ook Ramses Shaffy zou wederkeren.Die was eigenlijk al een tijdje als student woonachtig in de commune ,en ging terugkomen van de kliniek.Hij was namelijk met z'n zatte botten tegen een fietser aangelopen en had z'n been gebroken.Het deed snel de ronde:"Ramses is coming back".Er stonden blijkbaar nog wat dozen op z'n vleugelpiano,en die moesten er allemaal af. "He's going to perform","he usually does.""He's got his leg in plaster".De halfgod zou die avond nog arriveren.
Na m'n "afwasduty" staan we weer te springen en ze zweten in de ping-pongroom op uiterst luide muziek.dan zegt Helmut,één van de "leading therapists":"alright guys,walk through the room,gently..."Ik kom langzaam in beweging en slenter tussen de bezwete "groupies".Ik voel me "moe maar goe",met in m'n achterhoofd de belofte van een nachtelijke "date".Komt dat antifamilie-familiepak gelukkig toch nog van pas!
"Good,now close your eyes,and walk gently pass each other,feel each other,but do not touch with your body."" Feel the energy of the people around you,and on a sudden moment,you will feel the right energy,then stop in front of that person.""Take your time,absorbe each other,breath,and then,when it feels good for you,open your eyes."
Ik passeer warme,natte lijven,mensen hijgen nog wat na,kleine zuchtjes,iemand laat een scheet maar niemand lacht,want in Bhagwanwonderland is dit allemaal toch heel gewoontjes.Soms mis ik het om eens goed te kunnen lachen met een scheet,maar soit,dat doet er nu niet toe. Ik neem m'n tijd voor deze oefening,ik kom meer tot rust,m'n bewegingen vertragen,m'n gedachten zijn in slow motion,ik voel me lekker,ik voel me hier thuis.
Dan kom ik dicht tegenover iemand te staan.Ik ruik een soort van cederachtige deodorant,ook een vleugje cocos.Best wel een lekker geurtje.Ik blijf staan. Ik hoor aan de manier van ademen dat ze van het vrouwelijk geslacht moet zijn,wel toevallig mijn favoriet! Ik blijf zo even staan en open voorzichtig m'n ogen.Voor mij staat een uiterst schattig en mooi meisje.Ze is klein van gestalte,ik schat een meter zestig,met een lichte bruingetinte huid,een donkere krullenbos en grote bruine ogen.Ze is mooi rond maar niet dik,sappig en strak als een rijpe vrucht.Ze lacht en bazuinen blazen in m'n oorschelpen. De hemel scheurt open,overal licht,licht,en nog eens licht. M'n hart klopt als gek.Net op het moment dat ik denk dat ze me zullen moeten reanimeren, opent ze haar kleine, maar oh zo lekkere mond en zegt lachend "I am Clara".Dan zegt Helmut;" don't talk,resist every impuls to conversate,sit down together and hold hands,make eyecontact." Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ik zit samen met Clara, en in onze gezamelijke schoot sterft de tijd een roemloze dood.Er is niks meer dan alleen "wij".Dan houden wij op met bestaan en er rest alleen nog "ons".Maar ook ons vervaagt,en er is alleen nog maar..."zijn".
Een belletje maakt ons terug gewaar van onszelf en alles en iedereen,en we staan samen op.We huggen.Ze is warm en vol belofte,ik voel haar hart kloppen,haar grote bos haar prikkelt in m'n neus,ik voel het putteke in haar onderrug,een kuiltje om je in weg te nestelen en nooit meer uit te komen.Blijkt ze ook nog van Brazilië te komen en te zingen.Wat leuk.Ik hoef haar zelfs niet te vragen om een "date",want dat weten we beiden toch al lang. Deze nacht wordt één lange date.
Nu kan Je zeggen wat je wilt van de "Bhagwanezen",maar in "huggen" zijn ze expert!
Huggingles:
1.)zorg voor volledig lichaamscontact,d.w.z.borst EN buikgedeelte
2.)omhels elkaar stevig,maar tactvol
3.)zak lichtjes door je knieën,ontspan
4.)adem diep in de buik,let op je eigen ritme en dat van de ander
5.)adem uit door je mond,en maak een zacht geluid;aaah...hmm...
6.)neem je tijd
7.)sluit af en bedank
Sommige "students" of "tourists" kregen de opdracht om letterlijk honderden mensen op enkele dagen te huggen. Ze liepen rond met een bord rond hun nek,I need 300,500,700 hugs.Veeresh wou ons een overdosis "love and affection" laten gewaarworden,en dat werkte. Je voelde jezelf langzaam smelten. Tijdens de afwas,de poets,voor en na de meditaties,in de "Boozeria" riep een staflid regelmatig"huggingbreak",en daar ging je dan. Zalig.Verslavend.Eenvoudig wonderlijk.Je let ook niet meer op details die je anders zouden afschrikken om iemand te benaderen. Hmm,die heeft een rare neus, vreemde stem, gekke manier van lopen,vieze adem,lelijk haar,enz...Je gebruikte elkaar als "device", you became"brothers and sisters":partying,hugging,loving,meditating,working,sharing,...
Al dus,ik vroeg aan de duitse vrouw of ze met me wilde daten,en "she liked that".Ik was even perplex over het gemak van een afspraak,tot seks uiteraard.Nooit gedacht dat het zo eenvoudig kon zijn. We spraken af om middernacht in de "sleepingroom".Dit was een grote zaal waar ieder een matrasje had liggen,geen privacy dus,maar daar zat ik eigenlijk niet mee.Het gebeurde de afgelopen dagen regelmatig dat er koppels zuchtend naast je oor klaar kwamen,ach,alles went zeggen ze,ook op je eenentwintigste...
Het was vrijdag,en die avond startte er twee nieuwe weekendworkshops."The authority workshop",waarin je werd geconfronteerd hoe je met "autoriteit" omging en de "pleasure awareness marathon"die je bewust zou maken van je eigen "genotsgrens".Aangezien er voor het autoritaire gedeelte slechts zes inschrijvingen waren,en voor de andere zeventien,sloegen ze de twee tesamen in "The pleasure awareness authority marathon" Die klonk en was veelbelovend!
Ik hoorde dat die avond ook Ramses Shaffy zou wederkeren.Die was eigenlijk al een tijdje als student woonachtig in de commune ,en ging terugkomen van de kliniek.Hij was namelijk met z'n zatte botten tegen een fietser aangelopen en had z'n been gebroken.Het deed snel de ronde:"Ramses is coming back".Er stonden blijkbaar nog wat dozen op z'n vleugelpiano,en die moesten er allemaal af. "He's going to perform","he usually does.""He's got his leg in plaster".De halfgod zou die avond nog arriveren.
Na m'n "afwasduty" staan we weer te springen en ze zweten in de ping-pongroom op uiterst luide muziek.dan zegt Helmut,één van de "leading therapists":"alright guys,walk through the room,gently..."Ik kom langzaam in beweging en slenter tussen de bezwete "groupies".Ik voel me "moe maar goe",met in m'n achterhoofd de belofte van een nachtelijke "date".Komt dat antifamilie-familiepak gelukkig toch nog van pas!
"Good,now close your eyes,and walk gently pass each other,feel each other,but do not touch with your body."" Feel the energy of the people around you,and on a sudden moment,you will feel the right energy,then stop in front of that person.""Take your time,absorbe each other,breath,and then,when it feels good for you,open your eyes."
Ik passeer warme,natte lijven,mensen hijgen nog wat na,kleine zuchtjes,iemand laat een scheet maar niemand lacht,want in Bhagwanwonderland is dit allemaal toch heel gewoontjes.Soms mis ik het om eens goed te kunnen lachen met een scheet,maar soit,dat doet er nu niet toe. Ik neem m'n tijd voor deze oefening,ik kom meer tot rust,m'n bewegingen vertragen,m'n gedachten zijn in slow motion,ik voel me lekker,ik voel me hier thuis.
Dan kom ik dicht tegenover iemand te staan.Ik ruik een soort van cederachtige deodorant,ook een vleugje cocos.Best wel een lekker geurtje.Ik blijf staan. Ik hoor aan de manier van ademen dat ze van het vrouwelijk geslacht moet zijn,wel toevallig mijn favoriet! Ik blijf zo even staan en open voorzichtig m'n ogen.Voor mij staat een uiterst schattig en mooi meisje.Ze is klein van gestalte,ik schat een meter zestig,met een lichte bruingetinte huid,een donkere krullenbos en grote bruine ogen.Ze is mooi rond maar niet dik,sappig en strak als een rijpe vrucht.Ze lacht en bazuinen blazen in m'n oorschelpen. De hemel scheurt open,overal licht,licht,en nog eens licht. M'n hart klopt als gek.Net op het moment dat ik denk dat ze me zullen moeten reanimeren, opent ze haar kleine, maar oh zo lekkere mond en zegt lachend "I am Clara".Dan zegt Helmut;" don't talk,resist every impuls to conversate,sit down together and hold hands,make eyecontact." Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Ik zit samen met Clara, en in onze gezamelijke schoot sterft de tijd een roemloze dood.Er is niks meer dan alleen "wij".Dan houden wij op met bestaan en er rest alleen nog "ons".Maar ook ons vervaagt,en er is alleen nog maar..."zijn".
Een belletje maakt ons terug gewaar van onszelf en alles en iedereen,en we staan samen op.We huggen.Ze is warm en vol belofte,ik voel haar hart kloppen,haar grote bos haar prikkelt in m'n neus,ik voel het putteke in haar onderrug,een kuiltje om je in weg te nestelen en nooit meer uit te komen.Blijkt ze ook nog van Brazilië te komen en te zingen.Wat leuk.Ik hoef haar zelfs niet te vragen om een "date",want dat weten we beiden toch al lang. Deze nacht wordt één lange date.
Abonneren op:
Posts (Atom)